ευνοήτωρ

εὐνοήτωρ, ὁ (Μ)

αυτός που σκέπτεται καλά για κάποιον, που ευνοεί κάποιον, που είναι φίλος ή θαυμαστής κάποιου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευνοώ + κατάλ. -τωρ (πρβλ. νικώ / νικήτωρ, φιλώ / φιλήτωρ)].